W sklepie cie spotkałem, od razu się zakochałem
byłes i marynarce i tarłes ser na tarce
Przemierzałeś morskie fale, i niczym konik morski... wszystkim szeregowym, goliłes wąski.
Opowiadałeś wiele o swej morskiej podróży
zobaczyłeś wyspę niewielką u swych podnóży
Bawiłes się skarbami, gdy wszyscy się czołgali
nie wiedziałes przeto, że ci pomagali.
Gadałes o swej marności, o swej historii zacnej
pod jedną z mieleckich biedronek, głosząc pieśni jaśniej wyśmiewali się z ciebie, wyzywali równiesz Ty tylko młode panie mieleckie bajerujesz!
Nie trwało to długo, ale emocji wiele
Słuchając twej historii, poczuli wyzwolenie
sam nie wiedziałeś co robisz w tym miejscu
i to koniec tego wierszu?
Opracowanie wiersza pt."Pewien marynarz"
Wiersz „Pewien marynarz” jest zabawną i ironicznie przedstawioną opowieścią o marynarzu, który przypadkowo znalazł się w nietypowym miejscu, dalekim od swojego naturalnego środowiska – morza. Oto kilka głównych wątków i możliwych interpretacji:
1. Kontrast postaci marynarza z codziennym życiem – Marynarz, kojarzony z przygodą, podróżami i morskimi wyprawami, zostaje przedstawiony w sytuacji codziennej i prozaicznej, jak np. tarcie sera na tarce w sklepie. To połączenie humorystyczne pokazuje jego nieprzystawalność do realiów „lądowego” życia, co wywołuje komiczne wrażenie.
2. Opowieści o podróżach – Marynarz opowiada o swoich przygodach, jednak te historie, choć fascynujące, wydają się nieprzystające do rzeczywistości słuchaczy. Są abstrakcyjne i odległe, przez co wątek „skarbów” czy „człapania się” może być metaforą na wyolbrzymione historie lub przechwałki, które inni postrzegają jako niepoważne.
3. Satyra na wizerunek bohatera – Wiersz może krytykować stereotypowy wizerunek marynarza-awangardzisty, który na lądzie traci swoją wyjątkowość. Na morzu może być bohaterem, ale na co dzień staje się obiektem drwin – szczególnie gdy wyśmiewa się go pod „Biedronką”, co również jest symbolem współczesnej, codziennej Polski.
4. Relacje z otoczeniem – Otoczenie wyśmiewa marynarza i jego historie. Mogą to być młode kobiety czy mieszkańcy, którzy widzą w nim postać oderwaną od rzeczywistości. Motyw „bajerowania” kobiet sugeruje, że marynarz, choć aspiruje do roli bohatera i romantyka, w oczach innych jest raczej kimś żałosnym.
5. Niedokończona opowieść – Zakończenie wiersza „i to koniec tego wierszu?” wydaje się być celowo niedopracowane, jakby autor chciał zademonstrować brak puenty w życiu i opowieściach tego marynarza. To może być satyra na sposób, w jaki ludzie czasami próbują nadawać swoim życiom i doświadczeniom głębszy sens, choć często okazuje się, że ten sens jest ulotny.
Podsumowując, wiersz jest lekką satyrą na postać marynarza, jego przygody i nieprzystawalność do codziennego życia na lądzie, z komicznymi i ironicznymi wątkami.
Środki artystyczne
1. Rym – Wiersz jest rymowany, co nadaje mu lekkości i rytmu. Rymy są parzyste (np. „zakochałem – tarce”, „wąski – goliłeś wąski”), co podkreśla melodyjność wiersza.
2. Ironia – Wiele fragmentów wiersza jest utrzymanych w ironii, np. opisy marynarza, który na lądzie wykonuje prozaiczne czynności, takie jak tarcie sera, kontrastują z jego morską przygodą.
3. Kontrast – Istotnym środkiem jest kontrast między romantycznym wyobrażeniem o marynarzu (podróże, skarby) a rzeczywistością (tarcie sera, przebywanie pod Biedronką). To zderzenie wyobrażeń z codziennością dodaje wierszowi komicznego efektu.
4. Wyolbrzymienie (hiperbola) – Niektóre opisy są przesadzone, np. „Bawiłeś się skarbami, gdy wszyscy się czołgali” – podkreśla to abstrakcyjność i nieprawdopodobność opowieści marynarza.
5. Personifikacja – Fraza „niczym konik morski” przypisuje marynarzowi cechy konika morskiego, co nadaje postaci dodatkowego, surrealistycznego wymiaru.
6. Metafora – „Przemierzałeś morskie fale” jest metaforą morskiej podróży, a także metaforyczne odniesienia do „bawienia się skarbami” i „golenia wąskich” mogą odnosić się do działań marynarza w nietypowy, humorystyczny sposób.
7. Niedopowiedzenie – Zakończenie wiersza „i to koniec tego wierszu?” jest celowo niepełne i niedopracowane, co może być środkiem artystycznym podkreślającym nonszalancję i przypadkowość tej opowieści.
8. Kolokwializm – Użycie potocznego języka, np. „bajerujesz”, „biedronek”, sprawia, że wiersz brzmi bardziej naturalnie i codziennie, co dodaje mu komicznego charakteru.
